صُحبِ گاه مُیدید که یَه تایی در خونهَ مو دَر نَزَدِن . در که باز موکه مُودید که بله آقا غلمن . سلام و احوال پرسی ، چه خبرن غلم ؟ ایگفت که بدو تا بریمن خونهَ مصیب شو که پلو نذری شوههَ کمک هادیمن .
ای هم عکس گسکن
ما هَم رو خو موشوشت یا مونَشوشت را کفتیم دمبال غلم به طرف خونه مصیب شو . یک تا گـَسـک بستهَ تو خونه شو . کـَصاب هم هُـند تا گسکو بُکـُشـِت . مه و غلم و مصیب و کاکاش هم کمکی کصاب هَستریم . بگذریم ، چار پنج نفری به ای گسک موگناشتن تا کصاب بکشتی . بعد هم وا یه دگری پوستی موزد و گوشتونی تکه تکه موکه تا مم مصیب و دگه زنو بُشورن .
تازه به مه و غلم که کمک شو مُکردن سِـغـَنـدَک گسک و پُپ و همو که اسمش نابو ببری شدا ( بلا نسبت ) .
شما هم مَنجـَل خو بیاری تحویل بکنی تا بَش خو پلو بگیری . اگه گیر تو نهند تـَخصیر مه نن و بگم .
ای هم عکسوی منجلوی پلویی تا باور بکنی تون .
........................................................................
ای هم عکسوی پر تحرکی از محرم به سفارش بپ گپو .
هیئت چک چکو زن توی محله .
ای هم چوکوی محله ن که دیشو عذاداری شاکرده
مراسم عذاداری توی ممبر گپ .
صَحب گاه = صبح زود
یَه تایی = یه نفر
موشوشت = شستم
مونَشوشت = نشستم
گـَسک = بچه گاو / گاو کوچک
کـَصاب = قصاب
مـوگناشت = گرفتیم
وایهَ دگری = با همدیگر
سـِغـَنـدَک = شکمبه / سیرابی
پـُپ = جگر سفید
منجل = دیگ
بش خو = سهمیه خود
تخصیر = تقصیر